"Pachniała delikatnie perfumami, których nie potrafił dokładnie zidentyfikować, bo zdawały się stanowić część aromatu jej młodej skóry - być może był to Arpege." Fragment książki "Mężczyzna, który tańczył tango". Takie właśnie jest Arpege – mocniejszy i intensywniejszy niż cokolwiek wcześniej stworzono. Gorzkawo-słodki, ciepły, wibrujący zapach, który trwa i trwa i nie daje o sobie zapomnieć. Ma jakąś nieokreśloną duszę.

W otwarciu delikatny, ale wyrazisty aldehydowy podmuch owiewa nuty neroli, brzoskwini i bergamotki. Na tym etapie Arpege jest chłodny, nawet ascetyczny. Następnie róża dopiero przejmuje berło pierwszeństwa, wtedy też gaśnie siła aldehydowego podmuchu, w miejsce którego pojawia się gęsta esencja kwiatowa, a całości dopełnia nuta rozkwitającego jaśminu szczelnie osnuta aromatycznymi niuansami. W linii podstawy Arpege przechodzi kolejną ewolucję z dość zdystansowanego, nawet lekko chłodnego zapachu zmierza w kierunku ciepłego, kwiatowo-miodowego bukietu uzupełnionego w bazie dodatkiem subtelnego piżma i ciepłego bursztynu.

Zapach Arpege to nie tylko historia legendarnych perfum, to także historia powstania czegoś ponadczasowego, flakon Lanvin bowiem też ma swoją tajemnicę. Okrągły i czarny ozdobiony ilustracją przedstawiającą dwie postacie podczas zabawy, to podarunek matki dla córki, na jej 30 urodziny. To logo, które do dziś sygnuje wszystkie kreacje Lanvin.